Hindoestaanse Rituelen en religie

 Geplaatst op november 11, 2017      by Aniel Bhageloe
 0

Hindoestaanse Rituelen (ritus) en religie bij Hindoestaanse huwelijk

 

Wat is nu het verschil tussen rituelen en religie?
Een vraag waar velen mee worstelen en niet altijd een correct antwoord op kunnen krijgen.
Wij van Devanshi lopen hier vaak tegenaan.
Doordat sommige  naaste familieleden van het bruidspaar niet het verschil kennen tussen wat het geloof voorschrijft en wat de tradities voortbrengen, kan de tijdsplanning van een huwelijk onder spanning komen te staan. Waar geeft men de voorkeur aan? Wat geniet prioriteit?
 Wat wij van Devanshi zien, is dat tradities en rituelen ontzettend belangrijk zijn en dusdanig worden nageleefd/ nagestreefd dat men onderling discussies kan krijgen. Hoe hoort het en hoe niet? Wat heeft men nodig? Is het tijdsgebonden? Welke volgorde?

Hoe hoort het? Wat is goed en wat is fout

Hoe meer mensen zich ermee bemoeien, hoe meer visies erop worden losgelaten en stof tot discussie ontstaat. Je kunt je afvragen of dit wel correct is. Onze mening is dat er bij voorkeur 1 kapitein op het schip moet zijn en de rest volgt. Het zijn vaak de ouderen, de nanies en de adjies (oma’s) die het voortouw nemen. Zij hebben op hun beurt hun kennis overgenomen door de mondelinge overleveringen van hun ouders, voorouders en eigen ervaring.

 Zoals het geval is met elke mondelinge overlevering is ook dit onderhevig aan tijd en corrosie, er slijt wat kennis weg en daarvoor in de plaats komt er weer wat nieuws. Dat is ook helemaal niet erg. De tradities geven extra cachet aan het geheel en zorgen voor een balans tussen wat moet (religie) en wat mag en kan (tradities). Deze aangename afwisseling zorgt voor een ontspannen sfeer.
Echter, soms kan traditie de rituelen in de weg staan en zoals eerder genoemd spanning ontstaan. Op zich een logische reactie want men heeft meer met tradities dan religie.
Bij religie komen mantra’s kijken die in het Sanskriet staan beschreven in de heilige boeken als  de Veda’s, Upanishads, Mahabharat, Ramayan etc. Een mooie oeroude taal, echter niet goed toegankelijk voor ons allen, de leken. Daarvoor hebben we professionals als pandits ( priesters, geleerden) nodig die de mantra’s reciteren en vervolgens uitleg geven wat het inhoudt.
We zijn dus afhankelijk van de pandits en we mogen ervan uit gaan dat zij correct handelen.

Tradities en rituelen hand in hand

Tijdens een Viwah ( Hindoestaanse huwelijk) lopen de tradities en rituelen hand en hand. Wel zie je een duidelijke grens. De pandit faciliteert hierin door de ruimte en tijd te geven om de tradities voort te zetten. Waar nodig zal hij adviseren maar tegenwoordig is dit aan het teruglopen. Zij zijn van mening dat deze gebeurtenissen zijn voorbehouden aan de familie. Aangezien elke familie hun eigen tradities hebben, is dat erg moeilijk. In grote lijnen zijn er overeenkomsten, vaak zit het verschil in de detail.

 Een traditionele handeling is bijvoorbeeld Imli Ghotai ( het afbijten van het puntje van de tak van een mangoblad) wat staat voor bittersweet: het huwelijk gaat niet altijd over rozen. Daarbij symbolische afscheid van moeder en kind. Deze fase staat voor het loslaten en het kindzijn, afsluiten en ruimte maken voor volwassenheid. Ook neemt zij alle negatieve energie weg zodat haar dochter met positieve energie overspoeld kan worden.
In de regel is het zo dat de tradities vooraf en of na het afsluiten van de viwah (hindoehuwelijk) plaatsvindt. De pandit sluit het huwelijk af zoals beschreven staat in de heilige boeken. Dit is een vast gegeven.
De mantra voor het huwelijk zelf is kort, hooguit enkele minuten.
Maar deze mantra gaat vergezeld met mantra’s voor andere rites zoals zegen vragen aan Agni Ma (moeder vuur`) of het aanbidden van Ganesha, waar overigens elke puja (gebedsritueel) mee begint. De havan, het vuuroffer, kan men zo lang of zo kort maken naar behoefte.
Het is en blijft lastig om een weg te vinden in de vele tradities en dan ook nog eens van de diverse families.
Wij van Devanshi hebben voor onszelf een richtlijn, waar een mantra voor nodig is, is een ritueel en staat dus vast.

Indien de familie zelf een handeling uitvoert, is dat een traditie en is het niet vastgelegd in boeken en kan het dus op diverse manieren worden toegepast zonder dat het afbreuk doet aan wat men weet van de overleveringen. Fouten bestaan niet, als het maar met een goed hart wordt uitgevoerd.

Conclusie is dus….

Tradities is variabel, er is geen goed of fout als het maar goed bedoeld is.
Rituelen daarentegen zijn vaste gegevens die duizenden jaren geleden zijn vastgelegd in de welbekende heilige boeken en dienen uitgevoerd te worden zoals beschreven. Afwijken is aan de pandit.
Laat een reactie achter