Hoe meer mensen zich ermee bemoeien, hoe meer visies erop worden losgelaten en stof tot discussie ontstaat. Je kunt je afvragen of dit wel correct is. Onze mening is dat er bij voorkeur 1 kapitein op het schip moet zijn en de rest volgt. Het zijn vaak de ouderen, de nanies en de adjies (oma’s) die het voortouw nemen. Zij hebben op hun beurt hun kennis overgenomen door de mondelinge overleveringen van hun ouders, voorouders en eigen ervaring.
Tijdens een Viwah ( Hindoestaanse huwelijk) lopen de tradities en rituelen hand en hand. Wel zie je een duidelijke grens. De pandit faciliteert hierin door de ruimte en tijd te geven om de tradities voort te zetten. Waar nodig zal hij adviseren maar tegenwoordig is dit aan het teruglopen. Zij zijn van mening dat deze gebeurtenissen zijn voorbehouden aan de familie. Aangezien elke familie hun eigen tradities hebben, is dat erg moeilijk. In grote lijnen zijn er overeenkomsten, vaak zit het verschil in de detail.
Indien de familie zelf een handeling uitvoert, is dat een traditie en is het niet vastgelegd in boeken en kan het dus op diverse manieren worden toegepast zonder dat het afbreuk doet aan wat men weet van de overleveringen. Fouten bestaan niet, als het maar met een goed hart wordt uitgevoerd.