Bidaai

Afscheid van de bruid

De bruid heeft jaren bij haar ouders gewoond, lief en leed gedeeld, normen en waarden meegekregen oftewel opgevoed naar beste kunnen van haar ouders. Zij is hun trots.  De ouders ervaren het alsof zij hun dochter ” kwijtraken”, vandaar de emoties en verdriet. We horen vaak van de bruid dat een bidaai niet hoeft, zij vindt het onprettig om wenend vastgelegd te worden wat begrijpelijk is. Echter zij heeft geen besef van  het gevoel van de ouders die jarenlang, soms ook wel stiekem, leven naar een dergelijke moment. Voor hun een symbolische afsluiting van een mooie en waardige fase uit hun leven en dat van hun dochter. Sommige ouders zien het als een levenstaak om kinderen op te voeden en klaar te stomen voor hun zelfstandig leven als getrouwd persoon. Dit kan en mag je een trotse ouder niet  afpakken…denk wij…..Het huwelijk draait om het bruidspaar. Bidaai draait om intermenselijke relaties, lees als relatie tussen ouder en kind.

Volgens de Hindu ritus wordt zij, de dochter,  “geschonken” aan haar man, hun schoonzoon, dit ritueel heet de Kanyadaan. Iets wat je geeft, kun je niet meer terugvragen……Zij is geen lid meer van haar ouderlijke familie, maar daarentegen wordt zij opgenomen in het gezin van haar man waar zij een primaire taak gaat vervullen, Laxmie  (Godin) van het huis. Zij gaat zorg dragen voor het huishouden en welzijn van haar schoonfamilie. Tegenwoordig woont het bruidspaar niet meer in bij de ouders van de bruidegom en gaat het verhaal van het zorgdragen voor welzijn van de familie niet meer op. Het heeft tegenwoordig meer een symbolische waarde.

Het einde van het huwelijksfeest

Zoals eerder benoemd wordt  aan het eind van het huwelijksfeest afscheid genomen  van de bruid, dit gebeuren is vrij emotioneel. Velen ervaren dit als leedvermaak en genieten van het verdriet van de betrokkenen. Wij van Devanshi proberen op onze wijze het verhaal van het afscheid vast te leggen zonder dat het platte, lege foto’s worden.

Ook voor ons kan het zwaar zijn, zeker als we een goede band hebben met het bruidspaar en of de ouders. We voelen met ze mee. Professionaliteit is dan een pre, we schakelen ons gevoel uit en gaan verder met documenteren van gevoelens.We leggen dit mooie moment vast waarbij we het gevoel van de ouders en hun dochter, de bruid, proberen weer te geven zoals het is…..Ons doel is om  de band is tussen ouder en kind, liefde die erbij komt kijken en de geborgenheid weer te geven. Tranen kan iedereen vast leggen maar gevoelens is een ander verhaal….daar moet je oog voor hebben.